السلام علیک یاعلی ابن موسی الرضا المرتضی،الامام الرئوف.

با سنگ فرشهای حرم حرف میزنم اینجا چقدر سنگ صبور سفید هست دل را به پنجره فولاد میدهم اینجا برای هر در بسته کلید هست تا که بر گنبد تو دیده ام از دور افتاد ناگهان بر دل آلوده من شور افتاد اولین بار که دیدم حرمت را گفتم ای سلیمان به سرایت گذر مور افتاد من ندیدم که کریمی به کرم فکر کند به چه مقدار به زائر بدهم فکر کند از شما خواستن عشق است،ضرر خواهد کرد هر که در وقت گدایی به رقم فکر کند بهتر اینست که زائر اگر آمد به حرم دو قدم عشق بورزد سه قدم فکر کند به دو گلدسته دو تا ساق به دوش گنبد به رواقی که شده پیش تو خم فکر کند بهترین نوع زیارت شده اینک امشب هم کسی گریه کند پیش تو،هم فکر کند

بوسید آب دست تو را...

بوسید آب دست تو را به گریه گفت مشتی بنوش تا نرود آبروی آب! کربلا این قدر شیدایی نداشت بی تو و بی ماجرای دست تو هرکه با دست تو دارد عالمی من که میمیرم برای دست تو آب پاکی به روی دست آب ریخت ای به قربان صفای دست تو....

یادته خیمه گاه... یادته تله زینبیه...

ای که دل می بری!!!منو این همه در به دری!!!باورم نمی شد  منو کرب وبلا ببری!!!انگاری که هنوز تو یه خوابم حسین!!!خودم اینجامو دل تو بین الحرمین!!!*جان حسین حسین حسین جان*

عطر سیب

برای رونمایی از ضریح شش گوشۀ ارباب بی کفن خلیل‌وار ببینید عید قربان را برای رونمایی شش گوشه می‌دهم جان را چگونه است که دل، کربلایی است امروز فرا گرفته چرا عطر سیب ایران را بهشت پنجرۀ دیگری به قم گشوده کنون که مست کرده هوایش دل خراسان را خدا کند خبری این چنین بیاید که بنا شدست بسازیم قبر پنهان را برای حضرت زهرا  ضریح می‌سازیم و دست فرشچیان طرح می‌زند آن راشاعر : سید حمیدرضا برقعیپ ن : رونمایی از ضریح جدید حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در شهر قم ( اثری ماندگار از استاد فرشچیان )

روزهای با عظمت ...

صدای پای مردی بی سر سکوت شهرمان را شکستمحرم نزدیک است...این روزها چه روزهای با عظمتی است؛ موسی به طور می‌رود و فاطمه(س) به خانه علی(ع)؛ ابراهیم با اسماعیل به قربانگاه؛ محمد(ص) با علی(ع) به غدیر؛ و حسین(ع) با هستیش به کربلا

هوائیم، هوائیم، دوباره کربلاییم.

و احساس کبوتر بودنم را تازه فهمیدم و بستم رشته پرواز خود را با هزاران زائر دیگر به قفل پنجره فولاد آقاهر چه محکم تر و گفتم ای کران تا بیکران صحن و رواقت زائرم کردی و غم ها را زدودی از وجودم

عزیز فاطمه زخمی ترین کبوتربود.

اگرچه دیده در خون نشسته اش تر بود دوچشم بی رمقش نیمه باز بردربود میان حجره به گریه نفس نفس میزد عزیز فاطمه زخمی ترین کبوتربود زبسکه برکف این حجره دستُ پازده بود تمام حجره پُرازتکه تکۀ پربود میان هلهله هابرامام خندیدند صدای خنده آنها ززهربدتربزد زتشنگی جگرش بین شعله ها می سوخت فضای حجره او کربلای دیگر بود کسی نبودبرای  غریبی اش گرید درآن میانه کسی کاش جای خواهربود چقدر خواست زجاخیزد او ولی افتاد همینکه پشت درافتاد یاد مادر بود به یاد مادرو میخُ شراره آتش به یاد حیدرُآن جنگ نا برابر بود بیاد مادر پهلو شکسته در کوچه که دست بسته کنارش فتاده حیدر بود

کربلا دریک نگاه...

کربلا در یک نگاه... سعید شیرودی سه شنبه 25 مهر 1391 مشک را که پر  آب کرد،از خوشحالیحتی حواسش نبوددستانش را بریده اند...!بعد ریخته شدن آب همآنقدر ناراحت....که باز فرصت نکرد سراغی بگیرد از بازوانش...فقط وقتی حسین امد بالای سرشمی خواست دست به سینه ، سلام دهد که تازه فهمیددستانش نیستند...!!+

فَوَقَفَ الْعَبَّاسُ (ع)

باید سبکتر شود...چیزی برای انداختنجز دستانش پیدا نمی کند!حالا سرعتش بیشتر هم شده استحتی باد هم به گردش نمی رسد!اما ناگهان در بهت همه«فَوَقَفَ الْعَبَّاسُ (ع)»؛عباس می ایستد!چرایش را از مَشکیکه تیر خورده باید پرسید!!+

بستن آب،بهانه ی کوفیان بود،برای زیارت عباس...

ایثار واژه ایی گنگ بود تا ان روز در علقمه که معنایش کرد عباس! اگر جز حسین کسی خبر شهادت عباس را داده بود تا قیامت کسی کشته شدنش را باور نمی کرد!