عباس علمدار حسین

چند دقیقه ای ست که، نفس ها درسینه ها حبس شده. ثانیه ها مانند روزها و دقیقه ها مانند ماه ها می گذرد. بغض ها از شدت ترس جرئت ترکیدن هم دیگر ندارند! رنگ های صورت های بی رمق و خسته پریده و بدن ها به شدت می لرزد، در آن گرمای شدید سرمای عجیبی وجودمان را فرا گرفته، لب ها ی خشکیده و ترک برداشته مشغول راز و نیاز با محبوب است. چرا که الا بذکر الله تطمئن القلوب... چرا دیگر صدای لا حول ولا قوه الا بالله اش نمی آید؟ چرا دیگر صدای تکبیر و شمشیرش که از جهتی ما را آرام می کرد دیگر آراممان نمی کند؟ چرا دیگر صدای سم اسبانش که دور تا دور ما می چرخید را حس نمی کنیم؟ نه! نه! پناه می برم از این که... صدای اسب اوست. آری صدا، صدای آشنای ذوالجناح است. «... واسرع فرسک شاردا الی خیامک قاصدا محمحما باکیا فلما راین النساء جوادک مخزیا و نظرن سرجک علیه ملویا، برزن من الخدور ناشرات الشعور علی الخدود لاطمات الوجوه سافرات، وبالعویل داعیات و بعد العز مذللات، و الی مصرعک مبادرات...»"برای دیدن ادامه متن به ادامه مطلب مراجعه کنید"

عزیز خدا...

ما ایستاده ایم...

عـــــــــــــمر من قد نمیدهد......... به سفـــــــــــــــــرت بــــگو کـــــــوتاه بیاید...!!!!!!   من هنوز هم فکر می کنم آسمان وقتی ابری می شود لابد تو داری یک جایی...غصه ی ما را می خوری!

قمر منیر...

چهره در هم  می کشندو به انکار آیات خداباخیزران   به لب های مبارکت حمله ور می شوند...وقتی برایشان قرآن تلاوت می کنی...نگاهش کرد و با یک حسرتی گفت: باشد، برو! فقط قبلش چند قدم جلوی چشم‌هام راه برو!داغ نبودنت روزگارم را سیاه کرده بهار بی تو مرگبارترین فصل خداوند است.

چند قدم تا عاشقی...

گفتم مرو ز داغ تو قلبم شود کباب گفتم مرو خانه ی عمرم شود خراب دیگر پس از تو هم قدم غصه ها شدم آری اسیر قافله ای بی حیا شدم بارفتنت به غصه نشاندی دل مرا سوزانده ای در غم خود حاصل مرا حالا بیا ببین که مویم شده سپید حالا بیا ببین مرا قامتم خمید...

دارم میرم به مشهد و ...

از فکر گناه پاک بودن عشق است ؛ از هجر تو سینه چاک بودن عشق است ؛ آن لحظه که راه می روی آقاجان ؛ زیر قدم تو خاک بودن عشق است ...

روز آزادی...

وقتی به خوبیها و مهربانی های تو می نگرم وقتی که بدیها و اشتباهات خود را مشاهده می کنم وقتی که رحمت و بخشش بی منتهایت مرا نشانه میرود بار شرمندگی گناهانم بیشتر از پیش بر دوشم سنگینی می کند خدایا هر چه می دهی رحمت است و هر چه نمی دهی مصلحت

امام امد...

درود بر امام خمینی...

انقلابمون مبارک...