هوائیم، هوائیم، دوباره کربلاییم.

و احساس کبوتر بودنم را تازه فهمیدم و بستم رشته پرواز خود را با هزاران زائر دیگر به قفل پنجره فولاد آقاهر چه محکم تر و گفتم ای کران تا بیکران صحن و رواقت زائرم کردی و غم ها را زدودی از وجودم

الهم عجل لولیک الفرج.

من خواب دیده ام که تو از راه می رسی چیـزی نـمانده است که پـر در بـیـاورم ...

عزیز فاطمه زخمی ترین کبوتربود.

اگرچه دیده در خون نشسته اش تر بود دوچشم بی رمقش نیمه باز بردربود میان حجره به گریه نفس نفس میزد عزیز فاطمه زخمی ترین کبوتربود زبسکه برکف این حجره دستُ پازده بود تمام حجره پُرازتکه تکۀ پربود میان هلهله هابرامام خندیدند صدای خنده آنها ززهربدتربزد زتشنگی جگرش بین شعله ها می سوخت فضای حجره او کربلای دیگر بود کسی نبودبرای  غریبی اش گرید درآن میانه کسی کاش جای خواهربود چقدر خواست زجاخیزد او ولی افتاد همینکه پشت درافتاد یاد مادر بود به یاد مادرو میخُ شراره آتش به یاد حیدرُآن جنگ نا برابر بود بیاد مادر پهلو شکسته در کوچه که دست بسته کنارش فتاده حیدر بود

عباس علیه السلام...

دلت تنگ شده می دانمدستت را روی سینه بگذارسلامی بدهحرم عباس است دستم به روی سینه برای ارادت استاین بارگاه قدس امام‎ کرامت ستفرقی نمیکند ز کجا میدهی سلاماو میدهد جواب تو را ، اصل نیت استفرقی نمیکند که کجای حرم رویحتی نگاه کردن گنبد عبادت است

کربلا دریک نگاه...

کربلا در یک نگاه... سعید شیرودی سه شنبه 25 مهر 1391 مشک را که پر  آب کرد،از خوشحالیحتی حواسش نبوددستانش را بریده اند...!بعد ریخته شدن آب همآنقدر ناراحت....که باز فرصت نکرد سراغی بگیرد از بازوانش...فقط وقتی حسین امد بالای سرشمی خواست دست به سینه ، سلام دهد که تازه فهمیددستانش نیستند...!!+

فَوَقَفَ الْعَبَّاسُ (ع)

باید سبکتر شود...چیزی برای انداختنجز دستانش پیدا نمی کند!حالا سرعتش بیشتر هم شده استحتی باد هم به گردش نمی رسد!اما ناگهان در بهت همه«فَوَقَفَ الْعَبَّاسُ (ع)»؛عباس می ایستد!چرایش را از مَشکیکه تیر خورده باید پرسید!!+

اللهم عجل لولیک الفرج...

پ.ن:در مورد هیئتهیئت هفتگی کم استوقتی تو هر روز گریه می کنی خون!!!+یابقیه اللهپ.ن:(گوساله پرستان)غیبت موسی به پایان می رسد باز می گردد و می بینیدهیئت گوساله را ...

بستن آب،بهانه ی کوفیان بود،برای زیارت عباس...

ایثار واژه ایی گنگ بود تا ان روز در علقمه که معنایش کرد عباس! اگر جز حسین کسی خبر شهادت عباس را داده بود تا قیامت کسی کشته شدنش را باور نمی کرد!

سلامی به ارباب...

مشک را که پر  آب کرد،از خوشحالی حتی حواسش نبود دستانش را بریده اند...! بعد ریخته شدن آب هم آنقدر ناراحت.... که باز فرصت نکرد سراغی بگیرد از بازوانش... فقط وقتی حسین امد بالای سرش می خواست دست به سینه ، سلام دهد که تازه فهمید دستانش نیستند...!!+

یادش بخیر اقا...

این فبلم رو کربلا رفته ها ببینند