شهر بلا...

زمانی که کاروان سید الشهدا (ع)، به صحرای کربلا رسید، اسب آن حضرت حرکت نکرد. امام(ع) پرسیدند:"نام این زمین چیست؟"گفتند: «غاضریه».نام دیگرش را پرسیدند...گفتند:«شاطی الفرات».فرمودند: اسم دیگری هم دارد؟گفتند:«کربلا» هم می‌گویند...در این هنگام حضرت آهی از دل کشیدند و گریه شدیدی کردند و فرمودند:"به خدا قسم زمین کربلا همین است. به خدا اینجا مردان ما را می‌کشند، بخدا قسم اینجا زنان و کودکان ما را به اسیری می‌برند، به خدا قسم اینجا پرده حرمت ما دریده می‌شود. ای جوانمردان، فرود آیید که محل قبرهای ما اینجاست..." پ.ن :  1. روضه دیشب تو     هیئت محبان الحسین عشاق العباس  2 .شهر بلا ای دل ای دل ای دل            کرببلا ای دل ای دل ای دل

امان از وقتی که یک دل بگیرد و تنگ شود ...

اجازه گرفته بود از خدا برای زیارت حسین حورالعین در آغوشش گرفتگفت یادت نرود سوغاتی...فرشته گفت سوغات؟گفت: آری!تسبیحی از تربت حسین...دیروز قبله بیت المقدس،امروز کعبهفردا جانمازت سوی کربلاست...

نوروز کنار امام رئوف...

آقاجان!کاش سمت حرمت وا بشود پنجره ها!!!باز از دوریت افتاده به کارم گره ها!!!ننوشتم گناه کار نباشم ز حرم!!!پس بیایید اگر خوب اگر بد به حرم!!!

نوروز امسال...

فاطمیه غروبه...

هیزم فقط برای سوزاندن "در" نیاورده بودند... هدف، به آتش کشیدن تمام خانه بود آنقدر که کاروبار هیزم فروشان مدینه سکه شد   روزهای قبل تر از آن دوشنبه پیش تر از این لباس مشکی ها در برای داخل شدن بود نه آتش زدن! پ.ن :آجرک الله یا علی بن موسی الرضا (ع)

پابوس..."خاطرات سفر گذشته"

"نگو دوکوهه که دل من گرفته     خسته ام از این شب و روزهای هفته     یه بار شهداء منو دیوونه کردی    خاطره ی فکه یادم نرفته"

مرقدت ضرب‌المثل‌های مرا تغییر داد...

مرقدت ضرب‌المثل‌های مرا تغییر دادهرکه بامش بیش، برفش... نه! کبوتر ، بیشترچار فصل مشهد از عطر گلاب آکنده استاین چنین یعنی سه فصل از شهر قمصر بیشتر

آنکس که درجانش بغض علیست/ازاو زارتردرجهان زارکیست؟

به دستش نگریست، گفت: بنویس،جهنم.به سرش نگریست،گفت: بنویس،جهنم.به پایش نگریست، گفت: بنویس، جهنم. به دیدگانش نگریست، گفت: بنویس، جهنم.به قلبش نگریست،ناگه صدا زد: بنویس، بهشت،یکسر همه را.ندا آمد چه شد؟ گفت: محبتِ علی، محبتِ علی. . .

طرح فاطمیه

دوستان عزیز منتظر نظراتون درباره این طرح هستم

سلام بر اقا...

پر از سوال بودممی دانستم حضوری نمی توانمدست به قلم شدم،همه را نوشتمبه سمت خانه اش حرکت کردمترافیک از چند خیابان انطرف ترازدحام جمعیت و مشتاقانشنا امید کناری نشستم که ناگهانکسی صدایم زدو نامه ای به دستم دادباتعجب باز کردمخدای منجواب تمام سوالاتم بودپایین نامه مهرش را زده بود علی بن موسی الرضا!